Panorama Es.Dag.

Vandaag zijn de 'makers' van enorm grote werken, met veel impact, 'bij me'.
Je zou van ' bij me' kunnen denken dat ik daar 'in mijn gedachten' mee bedoel, maar dat is maar een heel klein deel van de ervaring.

Het is het meeresoneren op de omvang en complexiteit van het totale maakproces van bepaalde (sterk vernieuwende) fenomenen.

• Michelangelo en de sixtijnse kapel
• Gaudi's sagrada familia
• de deltawerken in Nederland
• filmmakers
• autobiografen/romanschrijvers

Tussen ' het eerste idee' en de uiteindelijke 'afgemonteerde versie' zitten vaak jaren van (uitzoek-)werk, het doorwerken van details en het vinden van de juiste plek in de eindcompositie, eindeloos schuiven met elementen in het 'ruwe materiaal' , begrip verwerven van essentie, samenhang en zeggingskracht.

Het maken van schetsen, van prototypes op kleinere schaal, ver inzoomen op de kleinste details en weer uitzoomen op ' het grote plaatje'...

Wat 'bezinkt' bij me is het idee om uit alle 'schetsen' van ideeën die ik in de afgelopen 5 jaar heb verzameld, nu in een totale compositie te gaan verwerken.

Panorama Es.Dag. zou je kunnen zeggen (Esther Dageraad)  ;-)

Een 'walk-in' total experience die de mensen waar dit (levens-) kunstwerk voor bedoeld is een stuk simpeler in hun geestesoog kunnen hanteren, dan het stuwmeer aan 'losse' elementen wat ik in de jaren in detail door mijn 'hoofd-hart'handen' (resonantiesysteem) heb laten gaan.

Ik heb er zin in ( zie het zelfs al helemaal voor me, in mijn innerlijk weten, multidimensionaal..licht, goed/eenvoudig voorstelbaar/inleefbaar en heel praktisch bruikbaar) en ik vind het 'dood'-eng tegelijkertijd...scarily beautiful.

Vooral wel zin in de diepe vreugde van dat complexe maakproces 'met mezelf en mijn materiaal spelen'.

Me daarvoor (weer een tijdje)  'afsluiten van de wereld'.

De 'dood' zit hem in... durf ik het aan erop te vertrouwen dat het eindproduct ' mijn moeite waard is' voor 'anderen'... mijn officiële soortgenoten?

Laagje dieper... durf ik er compleet op te vertrouwen dat 'het leven zelf' mij (wel en volledig) ondersteunt in mijn basisbehoeften van 'leven' (die ook...juist.... 'weerklank' en ' prettig compagnonschap' bevatten?

Want tja.... afgaand op de hoeveelheid respons en weerklank die meetrilt op 'wederzijds begrip' van nu levende mensen die ik in de loop der tijd benaderd heb om ook eens mee te resoneren met wat ik aan het uitwerken ben......?

Dan is er bepaald niet veel fundament om erop te vertrouwen dat 'deze inspanning' tot dergelijke begripvolle instemmende weerklanken gaat leiden.

Hoe belangrijk is die factor?
In welke mate weeg ik die factor?

Is er en zie ik een werkbaar en vreugdevol alternatief?

Wie weet, is het wel het beste om eerst zelf Panorama Es.Dag. maar eens virtueel 'in' te stappen en volledig te ervaren....