communicatielagen

Vanmorgen lijkt het me zinvol om even 'college' te geven.
Een college wat ingaat op een zeer invloedrijke, doorgaans 'diep' genoemde laag van communicatie, die ondanks zijn grote invloed nogal vaak compleet als factor van betekenis over het hoofd wordt gezien.
Waar, naar mijn, nu hier niet al te bescheiden mening, ook nogal eens de reden te vinden is waardoor de meest akelige intermenselijke misverstanden ontstaan.

Van origine ben ik 'docent omgangskunde'.
Dit is dan ook een 'college omgangskunde'.

Aanknopingspunt
Eerst haal ik een aanknopingspunt aan. Een model waar veel mensen wel eens van gehoord hebben en wat door heel veel mensen in enige mate ook bewust en actief gebruikt wordt om situaties te kunnen duiden  (van journalisten tot therapeuten, van romanschrijvers tot p.r. medewerkers.)

Een model met 4 lagen, is vrij gangbaar om te gebruiken.

• Het inhoudelijke aspect.
• Het expressieve aspect.
• Het relationele aspect
• Het appellerende aspect

Het inhoudelijke aspect
Boodschappen verwijzen altijd naar iets in de fysieke werkelijkheid.

Het expressieve aspect
Elke boodschap zegt ook iets over de zender zelf (of deze dat wil of niet). Elke uiting geeft, soms onwillekeurig, een beeld van de persoonlijkheid van de zender, zijn gevoelens, waarden, eigenaardigheden, behoeften.

Het relationele aspect
Het derde aspect dat elke boodschap bevat is informatie over de relatie tussen zender en ontvanger. Dit aspect wordt vaak uitgedrukt door de lichaamstaal of intonatie.

Het appellerende aspect
Tenslotte doet elke boodschap een beroep op de ander. Het is een oproep aan de ander om iets te doen of te laten.

Het verloop van een gesprek is dus niet alleen afhankelijk van wát er gezegd wordt, maar ook hóe het gezegd wordt en hóe het geïnterpreteerd wordt door de ontvanger. Als er iets mis gaat in de communicatie helpt het om de boodschappen te ontleden. Soms wordt gereageerd op het expressieve of relationele aspect terwijl dat niet de bedoeling van de zender was.

Ik veronderstel basiskennis (en hiermee gespeeld hebben), in dit college als bekend en ga verder.... de diepte van deze materie in.

Mijn stelling is... er is een diepere laag (met veel invloed) op de over-en-weer beeldvorming

Die stelling ga ik onderbouwen aan de hand van een analogie.

Ik moet wel, want deze laag heeft eigenschappen die zich slecht lenen voor begripsvormingsmogelijkheden die we gewoon zijn bewust en dagelijks te hanteren.

Ieder blog stukje op dit blog heeft een digitale beeldbewerking van mijn hand als illustratie.

Door iets uit dat maakproces voor het voetlicht te brengen, denk ik die diepe laag in de samenlevingsaspecten van communicatie te kunnen 'aanwijzen', inclusief een begrip van zijn fundamentele belang.

Beeldbewerkingslagen

Dat wat op het blog 1 'ding' lijkt, is in het maakproces opgebouwd uit meerdere lagen:

Aan de rechterkant zie je de 15 lagen die 'in 'het speelveld aangebracht zijn, waarvan ik kan zien in mijn werkbestand dat er 9 zichtbaar zijn in het eindplaatje.

• 2 zijn er zeer bewust en actief onzichtbaar gemaakt ( dan is het oogje wat ervoor staat gedeactiveerd), 
• 4 anderen zijn contextueel onzichtbaar geworden., omdat.... ze door niet-transparante lagen die dichter bij het oog liggen bedekt worden.

Als ik nu slechts een instelling wijzig.... namelijk de zichtbaarheid van de hoogst gelegen compleet niet-transparante laag..... dan verandert de beleving van het totaalbeeld helemaal!

Zoek de verschillen.

Merk op hoe werkelijk niets binnen de elementen op de lagen van de zichtbare boodschap is veranderd!

Alleen de contextuele achtergrond is veranderd.

(Wie vaker op mijn colleges komt zal denken.. o jee. daar gaan we weer, haar eeuwige stokpaardje....
'context, context, contex')

Wat je nu opeens tevoorschijn ziet komen, is ' oude rommel van gisteren', van een ander verhaal, waar ik 'gewoon overheen ben gegaan', omdat dat soms nou eenmaal makkelijk en snel werkt.

Busted.. ik ben 'lui'!... ( al zal ik dat zelf uiteraard 'energiebesparend efficiënt' noemen ;-) ).

Nu ga ik iets geinigs doen, ter illustratie.
Ik ga alle  'filters' op alle individuele  lagen op ' normaal' zetten en op 'non-transparant'.

Dan zitten alle lagen dus allemaal in de mix zoals ze nu 'werkelijk' zijn.
(Ga ik weer: houd in gedachten....binnen in de context van dit werk, dit speelveld!!!.... ze zijn uitgeknipt uit andere contexten en hebben al allerlei bewerkingen ondergaan ( permanente kleurverandering bijvoorbeeld))

Dat bleek in het zichtbare resultaat slechts van een laag 'verschil te maken', hoewel ik 3 lagen nu ongefilterd   'zichzelf' heb laten zijn. 

oefening:

Transponeer deze maakproces informatie uit de beeldbewerking nu eens zelf naar bewustzijnslagen waar elementen op 'drijven', in diverse gradaties en typen van gefilterdheid in de (mind-) instellingen die je per laag verschillend (!) kunt gebruiken.

Aardig aspect van communicatie, zeker in samenlevings-en werkrelaties waar 'meer' mee gemoeid is, is de observatie waarom mensen niet alleen maar kijken naar en  reageren op die samengevoegde projectie van het 'uitvoerbestand', waarin alle lagen tot een beeld samensmelten.

Nou.. als ik daar eens een slag naar mocht slaan, zou ik zeggen dat je van de mensen met wie je samenwerkt ( in liefde verbonden bent, zoals dat zo mooi zweverig heet in esoterisch jargon) niet alleen het JPG bestand toegestuurd krijgt (het eindplaatje) , maar ook inzage hebt in de ruwe werk-bestanden, waarin alle lagen, instellingen en filter-en effectbewerkingen die erop toegepast zijn geheel en al zichtbaar zijn.

Die bestanden worden niet 'bewust' verzonden, maar zijn wel toegankelijk via de gezamenlijke 'harde schijf'
(het collectieve bewustzijn, waar alle maakervaringen worden opgeslagen en in hun totale ontwikkeling worden gearchiveerd).

Met het juiste programma geopend, komen al die lagen en bewerkingen net zo helder tevoorschijn als op mijn beeldbewerkingssoftware.

Enne, met een beetje verstand van fotoshoppen, kun je aan een product van een niet zo erg begaafde fotoshopper wel vrij snel zien dat er 'iets niet klopt' ( lichtval, schaduw, kartelige randen, onlogische non-consistente contrasten......), wat al snel aanleiding geeft om dan even wat dieper te kijken naar wat er op die bewustzijnslagen nou zoal te zien is .

Enfin, met die (zeer interessante) invalshoek ga ik een beetje op een zijspoor van de essentie van deze blog post.

Een klein beetje terug dus, naar de essentie.

Hoewel het mogelijk is om de kleur van de achterste achtergrond iedere tint van de regenboog te geven, staat hij standaard eigenlijk meestal op wit ingesteld, omdat dat kalibratie zo gemakkelijk maakt.

Een professionele cameraman ( film of fotografie) doet ook zijn best altijd op 'geheel wit' te kalibreren, zodat als beelden van verschillende momenten/contexten later samengevoegd worden ( op lagen of achter elkaar), dat de overige kleuren op elkaar uitgelijnd staan ( 'kloppen') met een (gekozen!) basiswerkelijkheid.

In esoterische zin staan we in de 'diepste bewustzijnslaag' allemaal op 'wit' gekalibreerd ( het volle licht, het kleurspectrum wat alle mogelijkheden in zich verenigd ( wit is lichtspectrum technisch namelijk niet het ontbreken van iedere kleur, maar de totaalsom van alle kleuren samen).

Wanneer je nu op al je bewustzijnslagen zo transparant mogelijk ' communiceert', is die  'basis-bewustzijns achtergrond' van 'verbondenheid met alles wat is', altijd zichtbaar. Kan een (transparante) ander redelijk gemakkelijk met je meekleuren.

(Moet je wel je troep van de vorige dag/relatie/verhaal (dus) opruimen ;-))

Laat dit gewoon even rustig wat verder op je inwerken.

Er valt zoveel meer over te zegen, het heeft zoveel implicaties en consequenties voor het vormgeven van je leven en de kwaliteit van samenleven.

(-: