moreel kompas en elektromagnetische velden

De afgelopen dagen heb ik vrij intensief en diepgaand resonantie-invoelwerk gedaan n.a.v. een (enigszins uit de hand lopende) relationele situatie bij vrienden.

Mijn eigen code van eer respecterend, is dit duidelijk niet de plek om in details te treden die me in vertrouwen bekend zijn geworden.

Wel wil ik hier graag 2 dingen in woorden aanstippen:

• een schets van de schoonheid van het informatie-advies werkproces geven
• een samenvatting van het begrip dat nogal helder naar voren kwam.

Het proces in een notendop:

• Ik verbind me open en in verwondering aan een situatie.
  (\hoe meer alle betrokken partijen, (soul, mind en body) mijn ondersteuning op prijs stellen, hoe beter/sneller/accurater het werkt.. in dit geval werd ik actief uitgenodigd 'in de situatie mee te gaan' en werd ook het aanbieden van mijn energiewerk bewust geaccepteerd).
• Ik absorbeer ( een sample van) alle resonanties die zich in de situatie voordoen.
  (ervaring leert me, dat in momenten van de meeste ontspanning, er ineens 'random' dingen gezegd worden of gedaan, die altijd later blijken de beste aanwijzingen te bevatten, want, in ontspanning werkt het uitwisselingssysteem van 'weten' het best.)
• Mijn interesseveld is over het algemeen:" Wat is er in wezen aan de hand.. wat is de kern van het probleem waarvoor een oplossing gewenst is?"
  (dat is in 999 van de 1000 gevallen iets wat speelt op een dynamische energetische laag)
• Ik word empathisch energetisch dynamisch 1 met de situatie
  (Ik laat de dynamiek zich aan mij bekendmaken via het enige echt betrouwbare kanaal van.. de eigen ervaring.. me erop af te stemmen en zelf te ondervinden wat er speelt.)
• In het proces krijg ik allerlei ervaringen aangereikt, die buiten mijn eigen ' normale' dagelijkse dag en routines vallen.(ontmoetingen op straat, liedjes die ineens een paar keer gedraaid worden op de radio, een terugkerend plaatje, een youtube video die ineens mijn aandacht vraagt uit een rijtje ' suggesties', een eigen herinnering van iets waar ik al jaren niet aan gedacht had....etc.etc.etc.. die allemaal ineens patroonmatig resoneren op dezelfde vibe, hetzelfde thema, een steeds maar terugkerend woord)

• Dan 'zit ik die ervaring uit' tot ik ik helder weet dat ik 'het' gezien heb.
  (Soms is dat in een paar minuten 'gepiept', alsof ik naar een kort simpel filmpje heb gekeken, bij meer complexe (lees emotioneel meer geladen/beladen situaties met veel interrelationele consequenties) kan het proces wel zo'n 3 dagen in beslag nemen... alsof het een volledige langspeelfilm is)
  
  Het ' het' wat ik gezien heb is het energetische basisprobleem, waar eigenlijk altijd onmiddelijk  als ik daarop mee resoneer, de meest voor de hand liggende oplossingrichting aangeeft.
• Dan 'check' ik hoe ik die informatie het beste voor het voetlicht van het menselijke bewustzijn kan brengen.
  (via diverse technieken van me afvragen, aanvoelen, invoelen, checken via pendelen/spiertesten)
  
  Het 'probleem' daarbij is zelden dat ik niet heel zeker weet dat de vinger op de juiste (zere) plek is gelegd... Helder weten is helder weten, voorbij zijn de dagen dat ik wat ik echt heel helder voor mijn innerlijk geestesoog zie, zelf afwijs omdat een ander het mogelijk niet zo bevalt wat ik daar zo duidelijk wel zie en voel en beleef en volkomen begrijp in de context van al mijn levenservaring en kennis.
  Nee, de uitdaging ligt erin om (met de boodschap volledig intact) voorbij de afweersystemen van andermans geloofssystemen zien te komen, die bepaalde informatie die eenvoudigweg 'niet wil weten' simpelweg naar de mentale prullenbak verwijst op vele subtiele en soms ook minder subtiele manieren, als afweermechanisme van ..... vermeende pijn en ongenoegen, op basis van werkelijk emotioneel pijnlijke oude ervaringen.

Als informatiespecialist in het publiek domein, is er een beroeps-ethiek om informatie te checken op betrouwbaarheid.

• een bron , is geen bron
• twee bronnen is een halve bron
• drie bronnen is een hele bron

Ofwel.....informatie moet vanuit tenminste drie nogal verschillende perspectieven op elkaar ' kloppen', wil ik de neiging krijgen het als ' relevant en werkelijk waar/ervaren' te bestempelen.
Een onafhankelijke, niet direct emotioneel bij het proces betrokken 'derde' partij is ideaal.

In dit proces ging die cross-check over drie bronnen werkelijk heel mooi!

• er zijn uiteraard 'de betreffende vrienden', met hun informatiestroom, zowel in woorden als in energie, m.b.t. hun geschiedenis en het hier-en-nu.
• er is mijn eigen ervaring, zowel in het hier-en-nu van de situatie, als mijn eigen opgebouwde levenservaring.
• Er kwam opeens een oud vrouwtje op mijn pad (letterlijk) die zomaar (ach ja, voor wie in toeval geloofd) over haar leven vertelde. Ze was geheel verbaasd zomaar ineens haar hele ziel en zaligheid aan mij, een wildvreemde die hulp aanbood om veilig een stoepje af te komen, zoveel toe te vertrouwen, met plezier. Wat zij aan mij meegaf, in woorden en in energie, bevatte nogal wat 'random' elementen, die perfect pasten bij het patroon waar ik via bronnen 1 en 2 al op gestuit was.
  (Het allereerste wat ze vertelde was 'haar functie': bibliothecaris/informatiespecialist in het publieke domein!...... en over het hier en nu liet ze zich geheel random ontvallen... 'mjjn telefoon levert me problemen op.... is kapot'.)

Inhoudelijk

Al mijn hele leven houd ik me (via informatie-overdracht) bezig met het verbeteren van de kwaliteit van menselijke relaties (met zichzelf en met anderen).
In de laatste 5 jaar is daarbij een nadruk gekomen op de meer energetische aspecten daarvan.

Mensen blijken een moreel kompas te hebben (het geweten) waarop ze navigeren in relationele wateren.

Hoewel het geen tastbaar 'ding' is, blijkt het wel elektromagnetische componenten  te bevatten en blijken nogal veel (zo niet alle) levensprocessen, 'richting' te krijgen vanuit (electro-) magnetische polen en opgewekte velden.

Een heel simpel proefje, wat de meesten van ons wel eens gedaan hebben is dit: het in verwarring brengen van een magneet door er een strek magneet vlak bij  te houden, waardoor het zich op iets heel anders dan het natuurlijke richtpunt (het natuurlijke noorden) te richten.

Dat is een leuk proefje als je het bewust weet.Dan laat je het wel uit je hoofd om conclusies over waar jet 'noorden' is te gaan baseren op wat de wijzer aangeeft. Toch?!

Tja, de meeste moderne mensen dragen tegenwoordig al hun wakende uren (en soms zelfs al hun slapende uren) een kunstmatig en sterk elektromagnetisch veld heel dicht bij zich, binnen hun eigen (zwakker/natuurlijke) elektromagnetische veld.

En..... talloze bronnen op internet vertellen al overvloedig dat dat allerlei nadelige effecten op het menselijk lichaam heeft.

Uiteraard zijn er talloze die dat stevig tegenspreken; waarbij meestal een geldstroom te achterhalen valt naar mensen die er financieel erg veel aan gelegen is dat deze telecomindustrie stevig gebruikt wordt.

Meestal ligt daarbij de nadruk op individueel en fysiek onheil ' kanker' en ' slechter slapen'.

Dat je morele kompas ontregelt raakt, ( met verwoestende gevolgen voor hoe mensen zich gedragen) heb ik nog niet veel gevonden, maar ja... geef je ogen eens goed de kost naar de toestand van de collectieve metafysieke wereld ( het welzijn en welbevinden van de mensheid) en.. tja....

Nou kan ik natuurlijk zomaar  'conclusies trekken; op basis van meningen en ideeen'.

Aardig is dat in dit proces van de afgelopen dagen, mijn vrienden vroegen of ik standby wilde zijn met mijn mobiele telefoon, bij hoge uitzondering,,, want ik heb dat ding altijd ' uit; in de kast liggen. Sinds 9 jaar draag ik geen mobiel meer bij me, zeker niet 'aan'.

Ik ben me heel erg actief bewust van of mijn morele kompas geijkt is op het natuurlijke ' noorden' en voel mezelf niet prettig, als dat niet zo is.

Ik weet dus al heel lang dat een computer bijvoorbeeld, met haar EM straling, mijn innerlijke kompas na 2 uur gaat doen 'afwijken' buiten de veilige marges en ik zorg er altijd voor dat ik eerst her-ijk, voordat ik dan beslissingen neem of met mensen in direct contact kom.

Gisteren voelde ik dus dat ik niet 'goed' zat met mijn innerlijke kompas en ging mijn gebruikelijke wandelingetje maken in de natuur, waar ik altijd weer gekalibreerd vandaan kom.

Dit keer niet, het voelde of ik iets wel van me af wilde schudden, wat me simpelweg niet lukte .

Pas toen ik de mobiele telefoon buiten mijn veld legde, voelde ik me weer gekalibreerd.

(En in dat tijdvak kwam het helder weten ook door,  de dame had ik op de wandeling ontmoet)

Toen ik hem later weer twee uur lang op zak nam, voelde ik me weer rusteloos in de achtergrond en ik werd min of meer verscheurd door de belofte standby te staan voor  noodgevallen en dat 'kreng' bij me te moeten houden.

Om een uur of vijf werd duidelijk dat ik van standby af kon en nu ligt hij weer lekker in de kast.

Ofwel, ik heb hier-en-nu ervaring dat een mobiele telefoon op zak je innerlijke kompas ontregelt.

En, dan heb ik ook nog achterliggende kennis, dat het hoogstwaarschijnlijk niet alleen de fysieke verstoring van het apparaat is, die problemen veroorzaakt.

Het is ook een aandachts-lek die een deel van je aandacht constant wegtrekt uit het hier-en-nu.

Want het hele doel van het ding is om in contact te kunnen zijn met mensen en situaties die zich niet in je huidige hier-en-nu bevinden ( maar waar je wel een belang bij hebt, emotioneel/financieel).

Het is bekend dat  hoe minder je in het hier-en-nu bent met je volledige aandacht, hoe minder happy een mens zich voelt.

Het hier-en-nu is je veilige punt, je kalibratiepunt en als je daar in energetische zin ( met je aandacht dus) te ver van weg dwaalt, dan voel je je niet veilig en ga je lopen ' zoeken' naar wat je bevrediging gaat brengen . 

Vervolgens gedraagt het ding zich als een tijger in de bosjes.. het bespringt je opeens (je aandacht) en dan 'moet' je er wat mee. Je 'moet' je bezigheden meteen onderbreken om je volle aandacht hieraan te geven

De oudste delen van je brein kennen dit soort gedrag alleen van levensbedreigende situaties, want in de normale orde van dingen voordat de mobiele telefoon zijn intrede deed in een mensenleven/brein, was er veel meer ruimte om eerst even iets af te maken, af te handelen en dan rustig te kijken wat zich nu aandient.

Bovendien.... weet, voelt, ervaart  je lichaam dat het een levensbedreiging voor je (electromagnetische ) processen is. Die tijger ligt de hele tijd in je elektromagnetische bosjes en bespringt je ook nog eens zodra je hem aan je oor zet met volle kracht.

Zet je brein en lichaam in een voortdurende crisisgewaarwording en kijk naar de effecten.

Doe dat een dag..... doe dat een week.... een maand... een jaar.......

Doe dat ' met zijn allen'..en de stressniveaus zijn constant hoog en de relationele beslissingen dalen rap in kwaliteit.

Nou is dit natuurlijk helemaal  niet ' leuk; om te horen.

Die telefoon brengt ons zoveel 'genoegen'.

Soms is er een 'weten'; ook niet zonder te kunnen... voor het werk, het levensonderhoud en mee kunnen leven met geliefden over grotere afstand.

Tja.....

Ik denk daar relatief simpel over..... je relatie met 'het leven zelf' om zeep helpen, navigeren op een doldraaiend of afwijkend ( van je eigen werkelijke hoogste weten) moreel kompas, lijkt mij persoonlijk desastreus genoeg om toch naar alternatieven om te willen zien, zolang dat nog kan.

Maar het kan alleen als je wel eerst onderkent dat hier werkelijk een probleem ligt dat effecten heeft op al je doen en laten, op al je relaties die je lief zijn.

Daar begint het, bij bewust zijn!

En dat kun je heel zweverig en spiritueel aanvliegen, of heel nuchter en wetenschappelijk......de kijkrichting maakt mij niet zo uit.

Maar de kop in het zand steken en de mobiel dagelijks in je kontzak/borstzak steken en helemaal niet kijken, lijkt mij duidelijk het minder goede idee.